DKK - Spotkanie z Wiesławem Myśliwskim
W sobotę 1 czerwca 2019 r. gościliśmy w Sandomierzu jednego z najwybitniejszych, o ile nie najwybitniejszego współczesnego polskiego pisarza Wiesława Myśliwskiego.
Spotkanie autorskie odbyło się w „Widnokręgu” - restauracji, której nazwę zainspirowała powieść pisarza. Było to wielkie wydarzenie dla nas czytelników. Zapamiętamy z niego słowa – klucze przybliżające nam świat literackiej wyobraźni autora.
„Piszący jest zakładnikiem otaczającego świata, nie można się od niego oderwać”.
„Nie ma takiej siły – każdy pisarz wykorzystuje swoje życie”.
„Pamięć przetwarza doznania, przeżycia, doświadczenia. Pamięć jest nie do pamiętania, a do kreowania, w miarę jak się oddalamy od zdarzeń, które przeżywamy. Jak wykorzystać pamięć, to zależy od wrażliwości i wyobraźni autora”.
„Przez całe życie śledzi pamięć niczym oficer śledczy”.
„Błahe zdarzenia mają większy potencjał. Wyobraźnia kocha wydarzenia pospolite”.
„Żeby mieć swobodny stosunek do swojej biografii trzeba się uwolnić od jej ciężaru. Biografia zmusza do wierności, zniewala wyobraźnię”.
„Ucho Igielne” - „Z jednego punktu można opisać cały świat”. Odmienna zasada niż przy pisaniu”Widnokręgu”. Musi być kontekst z naszego doświadczenia, co dotknęliśmy, bo inaczej jesteśmy niewiarygodni. „Musisz czuć szorstkość cegieł Ucha Igielnego, żeby napisać książkę”.
„Wieś miał w sobie, to jego pierwszy świat.”
„To o czym piszesz musisz być tego pewny, inaczej oszukasz czytelnika, a przede wszystkim siebie”.
„Przełamywanie nastrojów, w miarę upływu lat staję się wesoły”.
„Tragizm w istocie swojej ma humor, ironię”.
„Humor podbija tragizm”. „Jedno zdanie mimowolnie podbija tragizm”.
„U spodu wszystkich scen są jakieś fakty”[...]”ale nie są reprodukcjami”.
„Przy pisaniu nie ma mowy o szaleństwie”.
„Moja książka jest mówiona, literatura bierze się z mowy, nie z pisma”.
„Prostota języka”...”najbardziej wzniosłe sense intelektualne w prosty sposób wypowiedzieć”…
„język polski jest metaforyczny”[...]”język polski nie naśladuje innych języków, wypracował swoje sposoby wyrażania każdego szczegółu, zjawiska świata”.
„Pan Tadeusz” jest operą na język […] język jest muzyką”. […] „miłość Mickiewicza do Polski zawarta jest w języku polskim”.
„Język polski wie więcej o świecie niż my”.
„Iwaszkiewicz uprawiał literaturę XIX wieku. Wtedy literatura spełniała wszystkie funkcje. Była Panem nad światem. […] Wraz z wynalazkami technicznymi literatura musiała wrócić do swoich źródeł, do słowa. Dlatego nie ma opisów przyrody”.
„Nie ma przyrody poza człowiekiem”.
„Świat istnieje o ile człowiek go widzi”.
„Każdy człowiek ma swój świat”.
„Napisał, powinien milczeć”.
A oto na gorąco kilka relacji ze spotkania:
